Stefan Zweig / Satranç

İnsan, varoluş bakımından yalnız yaşamaya, tecrite alışabilecek yapıda değildir. Bu iki duruma az da olsa yanaşması demek, deliliğin kaçınılmaz son olacağının habercisidir.

Satranç, uzun bir hikaye ama sürükleyiciliği, olayların hızlı akışıyla çokta kısadır kanımca.

Aslında beyninizin ne kadar sınır tanımaz ve aynı zamanda bıçak sırtına dayalı bir gerçek olduğunu farkettirir, Zweig bu kitabıyla.

İnsani tüm ihtiyaçlardan, değerlerden uzak da tutulsanız, sadece karanlık, sessizlik ve soğuğun hakim olduğu bir yalnızlığa mahkum da edilseniz beyniniz asla pes etmeyecek hazlarınıza ulaşabilmeniz için her yolu deneyecek, sonunda da belki deliliğe erecektir… Çünkü insan, çözülememiş en zorlu denklemdir derim!

Gerçeğini, sınırlarını ve sonuçlarını biraz da olsa bilmek her insanın hakkıdır, o halde okunmalıdır bu uzun ama kısa hikaye.

Son olarak satranç, sadece oynanırken değil satırlarda bile zihni açar, göreceksiniz.