Şiir; yaşamın yüzümüzdeki çizgileridir. Ruhumuzu kucaklayan sessizliktir. Pır pır eden yüreğimizdir “Yaşayan Duygular.”
Evetlerimizi, hayırlarımızı, isyan eden sözcüklerimizi, gökyüzünü aydınlatan güneşi, ılgıt ılgıt esen rüzgârımızı seslendirendir “Yaşayan Duygular.”
Yarıda kalan düşlerimizi, özlediğimiz öykülerimizi, dünyanın çeşitli yankılarını, umutlarımızı, kayıplarımızı anlatır “Yaşayan Duygular.”
Yalnızlığımızı, ıssızlığımızı, susturulmuşluğumuzu, terk edilmişliğimizi, kaybedilişliğimizi anlatır “Yaşayan Duygular.”
Peşinden koştuğumuz düşlerimizi, yanıtlanmayan seslerimizi serinleten bir soluk gibidir “Yaşayan Duygular.”
Keman sesi kadar dokunaklı, erken açılıp kapanan kapıların gıcırtıları, sürüklenen gölgelerin peşindeki hüzünlü gizemdir “Yaşayan Duygular.”
Gecenin solgun ışığında attığımız kahkahalarda, kadehlerde, aynalarda, gizemli mekânlarda okuduğumuz şiirlerdir “Yaşayan Duygular.”
Mutluluğu tatmış âşıkların, örümcek ağıdır “Yaşayan Duygular.”
Yaşamın derinliklerinde bir gizem, ruhumuzda konaklayan sessizliktir. Hikâyemize eşlik edip, kaleme döken‚ ‘‘karagün dostu gibidir” “Yaşayan Duygular.”
(Tanıtım Bülteninden)