Metropollerde hayat gittikçe modernleşen dünyanın kıskacına sokuyor insanı. İnsan modernleşmenin öngördüğü gibi topluma ve doğaya karşı sorumlu birey olmak yerine gittikçe bireycileşiyor, bencilleşiyor, yalnızlaşıyor. Bu sürecin hızlı yaşandığı ülkemizde ise benzeri birçok ülkede görüldüğü gibi farklı birçok sorun altında daha çok eziliyor insanımız. Şehirlerde hızlı nüfus artışı, göçlerin ve savaşların getirdiği nüfus yığılması, daha kamusal bir hayata sahip olan ülkemiz insanının karşılaştığı kültürel sorunlar, farklı hayata uyum, hızlı gelişen teknolojinin karşısında çaresizlik... İnsanımız bütün bu olgularla büyük kentlerde savaşmak, başa çıkmak zorunda kalıyor ve kendince, şartlarına göre, bireysel tepkiler geliştiriyor. Kadınların ve çocukların sorunları ise daha da katmerli hale geliyor. Suhan Sürmeli'nin şiiri, işte bu koşullarda yaşayan kentli bir kadının yukarıdaki koşullara karşı insan olarak duyarlığının şiiri. Onun şiirinde öfke, ironi, alay iç içe cesur bir dille zengin bir senfoni oluşturuyor.
Metin Cengiz
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.