Depremlerde yırtılan şehirlerin, dağların
Kederini omuzlar uğultusu rüzgârın
Acıları derine gömer geçer bir süre
Sükûnetle seyrine devam eder yerküre
Temizlerken teninden çakılını, kumunu
Bakarsın ki hayatın bitivermiş oyunu
Sevilmişsin, sevmişsin gölgeli bir durakta
Emellerin tükenmez nihayetin toprakta
Hırsa düşen dünyanın sofrasına buyurur
Birkaç dirhem toprakla gözlerini doyurur
Rahmet iner her gece sertçe basma zemine
Tevâzuyla yürü sen hakikatin sesine
Gönlümüze kurulmuş muhabbetin meskeni
Şükür ile anarız, toprağa can vereni
(Tanıtım Bülteninden)