Serzeniş Risalesi
Beyhude bir bekleyiş... Aşk koymuşlar adını
Bir avuç gözyaşıymış elde kalan tek mahsul
Bir bakışmış meğerse bozan ağız tadını,
Kemirirmiş bu sancı yüreği usul usul.
Aşk kovarmış sineden mantık denen kadını...
Acımadan sürermiş nara gönül atını...
Kaçıncı mevsimindir, hangi cemrenin bu his?
Ayaklarım kesildi, kanatlandım kuş gibi...
Çökünce gerçeklerin üstüne koyu bir sis,
Yaşadıklarım geldi gönlüme bir düş gibi.
Adını yazdı göğe gönlümden tüten bu is
İçime düştü sızın, kalbe saplandı yeis
İnşirahım gizlenmiş ıstırabıma, hayret!
Hüzünler doğuruyor beklenen muştuları...
Her gülüşün ardından sağanaklarda gayret,
Karanlıklar boğuyor içimde kuşkuları...
Gönlümdeki kuyular benliğim için gurbet.
Peşinde taban çalan ruhum, cismime hasret.
Bak işte bu şarkı da hüzünle sona erdi,
Güneş çekti tülünü gecenin şuh yüzüne.
Kırıldı kum saatim, anları hiçe verdi,
Tedbir konuldu "bekle, geleceğim" sözüne...
Ecelim ümidime "beyhude" mührü vurdu,
Son duamda adını söylerken dilim durdu!
(Tanıtım Bülteninden)