Ankaralı Yuda Leon Bahar…
n
Şiire tutkundu, tek bir şiir yazamadı. Iskalanmış bir hedef, kaybedilmiş bir mevzi oldu şiir ona.
n
Yıllarca adını bir muharrir olarak görmek istedi; bıkmadan usanmadan gazete idarehanelerine yazılar gönderdi. Ona tek sütun bahşetmeyen gazeteler, borcunu ödemeyenlerin listesine adını yazdılar.
n
Hep iyi bir tüccar olmaya gayret etti, ne var ki dürüst bir tüccar olduğunu ispatlamak için Aşkale yollarına düşmek mecburiyetinde bırakıldı.
n
Vatanına tutkuyla bağlıydı, vatan haini muamelesi gördü.
n
Bu topraklar Leon Bahar ve onun gibilerin kıymetini bilemedi… Bilemediği gibi onlara yaşattıklarıyla ne yüzleşti ne de onlardan özür diledi.
n
Leon Bahar’ın 44 yıllık kısacık ömrü meramını anlatmasına müsaade etmedi. Ömrü vefa etseydi gerçek vatanseverliğin dinle, ırkla, zenginlikle değil, yürekle olduğunu anlatmanın bir yolunu bulurdu belki.
n
Dağına, taşına, insanına âşık olduğu kendi topraklarında yabancı sayıldığına aldırmadan, küsmeden yazardı...
n
Adaleti en başa yazardı. “Herkes için, her daim adalet” derdi.
n
Sonra aşkı yazardı. Şüphesiz en çok aşkı yazardı.
n
( Tanıtım Bülteninden)
n