Ortak bir zamanın içindeyiz seninle.
Aynı gündoğumunun, aynı günbatımının telaşıyla pır pır yüreklerimiz.
Aynı saatlerde içimiz eziliyor yavaş yavaş.
Aynı saatlerde ‘’Rabbim iyilikle terbiye eder bizi’’ diye dua ediyoruz.
Sen ve ben. Sen ve ben bile fazla… Benliğimiz eriyip gidiyor.
Susan ağız oluyoruz. Duymayan kulak.
İdrakimiz sadece vaktin kutsallığına gark oluyor.
Vaktimiz kutsal.
Bütün pişmanlıklardan azade olsun istiyoruz düşüncemiz.
Her şey ardımızda kalacak.
Ardımızda kalacakların yükünden kurtulsak diyoruz. Bir an önce kurtulsak. Sadece yanımızda götüreceklerimizin telaşıyla geçse bütün vakitler…
Kardeşim diyorum.
Nefesi gül kokan kardeşim.
Sen güzelleştikçe bak ben de nasıl güzelleşiyorum.
Sendeki görüntüm ne güzel!
Senin bendeki görüntün kadar…
(Tanıtım Bülteninden)