YETMİŞ YAŞ ŞİİRİ
n
Yaş yetmiş, tende yaz, serde esen bahar;
Bıraksan bir ömür, bir asır daha gider.
Ey pusuya yatmış sonumu bekleyen kader!
Ne bu acele, bu telaş, hızlanacak ne var?
n
Dışarıda buram buram hayat dolu bir yaz.
Kızıl renkler saçacak ellerimle diktiğim kiraz,
Dallar meyveye duracak izin verirsen biraz;
Ayaz olacak bağım, bostanım, gidersem ayaz.
n
Yaş yetmiş, yetmiş gün gibi duruyor serde.
Tenimde yolculuktan izler, ruhum diri mi diri.
Arzum ne bir cennet ne bir köşk ne bir huri;
Aşkına vuslat edeyim, istemem bundan gayri.
n
Ben ruhu derviş tavında dövülmüş ihtiyar;
Benden sana ne dost olur ne de yar!
İnanmazsan git kime sorarsan sor,
Beni alıp götürecek ne var, neye yarar?
n
Doymadın mı aldığın bunca can, taze fidan?
Aşkın orta yerinde, ecesine tam doymadan.
Koskoca iki Cahit, ya gül yürekli Orhan?
Bir asrı devirmeden hiç gider mi insan?
n
Ey sesine uyandığım kumral serçe, kanaryam!
Coşkun deniz, esmer toprak, mavi kedim!
Eşim, dostum sizleri bırakıp nereye giderim;
Bu kadar kısa, bu kadar genç, bu kadar erken?
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n