Ne saklambaç oynuyordu kız çocugu, ne de pesindebirileri vardı kaçtıgı...Ama saklan diyordu içinde bir ses...Saklan ...Içindeki yaralar iyilesinceye kadar, mücadele etmegücünü hissedinceye kadar, yeniden baslama isteginihissedinceye kadar saklan diyordu o ses...VeO ses ünlüyordu:Bir ben var benden içeri...Kisi her daim yarımdır, eksiktir, yaralıdır...Ne zaman ki; iç çocuguyla, iç yetiskiniyle tanısır, bilgekisisinin sesini duymayı basarır, onlarla uyumlu hale gelir,onların rehberliginden yararlanmayı ögrenir; O vakit tamolur, tamamlanır, iç dengesine kavusur, sifalanır.
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.