Bilgin, Metin, Sezgin ve Çetin, aynı mahallede doğmuş, büyümüş, oynamış ve yeri geldiğinde birlikte üzülmüş ve ağlamışlardı…
n
Ders çıkışı bir aradaydılar.
n
Metin:
n
“Yarın için izin almayı unutma.”
n
“Bilemiyorum, dedim ya Metin. Ödevlerimi ne zaman yapacağım?”
n
“Sen yine de, izin iste. Bak gelmezsen, küserim…”
n
“Sınıf geçmek için değil, öğrenmek için çalışmalıyız…”
n
Okulun yanındaki boş arsaya doğru topu sektire sektire yürüdüler…
n
“Babam balıktan dönmüş, bizim kayık orada, hadi gelin,” dedi ve önden koşarak gitti…
n
Metin kürek çekmesini pek bilmiyordu, bırakın geri dönmeyi gittikçe uzaklaşıyorlardı….
n
Sevinçleri kısa sürdü. Bu kez de ıssız adaya düştükleri korkusuna kapıldılar….
n
Mahalleli kısa sürede sahilde toplanmaya başladı. Herkesin gözü denizdeydi….
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n
n