Tanrı ‘’İnsan ol’’ dedi mavi meleğine.
n
Aşk, insan oldu.
n
Hoyrat ellerde kanadı.
n
Önce gülüşleri alındı elinden
n
Sonra sarhoş eden büyülü bakışları,
n
Rüzgârlarda savrulan siyah saçları…
n
Kaşlarına değen kirpikleri…
n
Yumuşacık elleri, dokunuşları bir bir terk
etti dünyayı.
n
Gözyaşları alındı sonra ellerinden.
n
Umutları, hayâlleri, rüyaları…
n
Aşkla çarpan kalbi,
n
İnsan eliyle parçalandı.
n
Sessizliğine hapsedildi mavi melek.
n
Yaşayan bir ölü,
n
Bir bedende çırpınan yavru bir kuş oldu,
n
Kanadı kırılan,
n
En güzel sesiyle şarkılar söylerken,
n
Susturuldu aşk.
n
İnsan olmayı hiç sevmedi. Belki de gerçek bir insan nasıl olunur
bilmiyordu.
n
Sadece insanların kullandığı bir bedende,
n
Kirletilmiş bir elbise olmaya mahkûm
edilmişti.
n
Şarkılara sığındı yeniden…
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n