MUKADDERAT
“İlk ve Son” serisinin 4. Kitabı “Mukadderat”
Basit kelimelerle anlatmaya kalksa “Ne cennetteyim ne cehennemde; ne Araf beni kabul etti ne de bugüne kadar kabul edilen inançlar bana yol gösterdi.” cümlesiyle anlatmayı tercih ederdi. İnsanlara bulunduğu yeri tarif edemezdi. Var olmak ile yok olmak arasındaki savaşta iki tarafın da kendisi olduğunu, galip ve mağlup olmanın manasız kaldığını, çıkış kapısının olmadığı bir ortamda elinde kapı anahtarıyla gezmenin delilik değil de gerçeğe ulaşmak olduğunu anlatmak için insanlığı en başa döndürmek gerekliydi.
Başladığımız yerdeyiz. Başlangıç da karanlıktı, son da karanlık. Belki de göremediğimde karanlık, gördüğümüzde aydınlık diyoruz. Gördüğümüz; ışık siyahın ta kendisi, ışıksızlık aydınlığın gerçeği olabilir mi? Duyamadığımız yüksek ve alçak sesleri yok saydığımız gibi sadece algıladığımız renkleri kabul edip içerisinde veya ardında olanları da yok olarak kabul ediyor olabilir miyiz? Bizler görmediklerimizden korktuğumuz için gerçeklerin üstünü örterek onları yok saydığımız gerçeği, gerçekleri gizleyebiliyor mu?
ATAPUSAT AİLESİ
“Askeri güç, vatanın bağımsızlığını ilelebet koruyamaz! Vatanın bağımsızlığı ebediyen korumak için bağımsızlığa inanmış bir millet ve milleti ayakta tutan aile birliğine ihtiyaç vardır.”
Mehmet Kemal Atapusat
“Evlad-ı Fatihan'ın ilk öncülerinden olan ailemizin soy ismini, büyük dedemiz Merbutiyet Mehmet’e, bizzat Mustafa Kemal Atatürk tarafından verildiğini biliyorsun. Biz devletimizin koruyu ailelerinden sadece biriyiz. Biz Atapusat ailesi olarak Türklüğün varlık mücadelesi gösterdiği her yere silah gönderdik. Mîsâk-ı Millîciler yanında olduk.”
Makbule Atapusat
“Mustafa Kemal Paşa kurtuluş mücadelesini on yıl önce başlatsaydı başarıya kavuşabilir miydi? Bağımsızlığa kavuşmak için yapacaklarını çok uzun yıllar önce kararlaştırmıştı ve zamanın gelmesi için beklemişti. Biz bugün iç savaşa neden olacak bir karar aldığımızda kaybederiz, milletimiz kaybeder. Zamanı geldiğinde, yani halkımız kurtuluş istediğinde, biz öncü olmaktan başımızı cellat taşına koymaktan çekinmeyiz.”
Mehmet Kemal Atapusat
“Yok öyle deme! Böyle ifade olmaz deme! Atalarımız her daim yaşananları masallaştırarak anlatmıştır ki çocuklar da anlasın cahil olan da! Bu ifadeyi kim okuyacak çocuk mu cahil mi bilmediğim için önden böyle anlatmak lazım.”
İsmet Seyyah
“O yenilmez gerçek bir kahramandı! Yaralanmasına, yardıma muhtaç kalmasına, hata yapmasına hatta ilaç kullanarak hile yapmasına rağmen o bir kahramandı.”
“Kimse anlamasa da o benim kahramanım.”
Yağmur Atapusat
“Biz yemin etmeden kağıda imza atmayız. Yemin ettiklerimizin de arkasındayız.”
“…”
“Çok konuştum sayın savcım. Sonra arkamızdan gammazcı derler. Masum bir kadına iftira atılmasa bunları da söylemezdim. Adım Efecan Ertinay. Bizde meslek yoktur, vazife vardır; ben Efeyim. Bizim gelirimiz maddi değildir, belimdeki silahım, bindiğim atım, Han’ım olan eşimdir.”
Efecan Ertinay
Ölüm olmasa senle sonsuza kadar sırt sırta savaşırdım.
Zeyrek Ali
ÖLÜMÜN DOĞUŞU
“Ben öldürdüm. Ama suçlu ben değilim. Suçlu ölen, suçlu öldüren değil.” Ölüm denen illet, benimle beraber annemin karnında büyüdü ve benim içimde dünyaya geldi. Bu nedenden dolayı -ben- öldürdüm. Ama suçlu ben değilim, diyorum. Eğer bir suçlu bulmak istiyorsan annemi kandıran yılan var. İkna olmadıysan babamı inandıran annem var, seni suçlayan babam var. Lakin ben suçlu değilim, benim günahım yok. Öldürdüğüm kardeşimin suçu var, benim yok. Tek masum benim. Bir gün dünyaya geri geleceğim ve “Sunak sunacağım… Yarattığın tüm varlıklarının kanını taşıyan bir sunak daha sunacağım. Andım olsun. Âmin”