Neyi ya da kimi sevdim?
Ağlayabilen insanları sevdim. Bahar sabahları dünyaya yayılan kokuyu, yağmurdan sonra kokan toprağı, kuyuları, oyunlara alınmayan çocukları, yalnızlaştırılan insanları, put kırıcıları, Mezar-ı Şerif’i, Üsküp’ü, Medine’yi, bozkırı ve bozkırda açan o kimseye minnet etmeyen çiçekleri...
Belki de sadece kabalığı sevmedim. Her türlü kabalığı. Ve öyküler beni tüm kabalıklara karşı koruyan zırhlardı. Gördüğüm her kabalık sonrası, çekilip odama, zırhlar yaptım; delik deşik olmuş zırhlar. Ve anladım, dünyaya gelen herkes saldırıya uğramıyormuş.
Öykülerden bir sığınak yapıyorum ve bir gün sığınağa gömecekler beni. Gülümseyeceğim.
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.