İstanbul’da, Boğaziçi’nde,Bir fakir Orhan Veli’yim;Veli’nin oğluyum,Târifsiz kederler içinde. Urumelihisarı’na oturmuşum;Oturmuş da bir türkü tutturmuşum: “İstanbul’un mermer taşları;Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;Gözlerimden boşanır hicran yaşları;Edalım,Senin yüzünden bu hâlim.”
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.