Bingöl’de herkes kendine meşeÖldürür yeşertir deHer sürem nefes dünyasının kurtulanıVe de gül yeniden açacaksaYapıştırıp göğe verirler elimize
Buhurumeryem denilen çiçeğiAh ettikçe atamamış mor lekeyiBen gidersem dünya batmaz yaGölge şair ışıtı birlikteErimiş kuru bir yaprak gibi o ağacın altındaBiz ondan bu yana hiçbir şiirKazanmış değiliz,tertemiz tahtadan zarfı Tanrının kalbi,tartışmasız geçen zamanlarını ansırbu bir oburluk mu? –Değildirunutmuyor ne dediğini gitgidesarılıp gövdesine göğü doğurabilir anaBingöl’de her şey kendine gebe
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.