BİLİNÇALTININ KAYIP ODALARI
n
Parmaklarıyla dokunuyor o tenine
n
Yanan parmak uçları, gelgit akıllar sonlar tükenmeyen.
n
Gözü kapıda…
n
Islak bir oğlan çocuğu emzirilmeyi bekliyor.
n
Sabaha yakın çocuğun kalbi ellerinde…
n
Yüksek topuklu narin bir kadının çocuğu
n
‘Işık ışık’ diyor, ‘ışığa çıkarın beni’
n
Burnunu her kaşıdığında ölüler dökülüyor teninden.
n
Arslanların çılgınca seviştiğini, yağmur yağdırdığını görüyor
n
Teni emanet
n
Nasıl isterdi oysa güçlü, koç gibi…
n
Atına bakıyor, düşlüyor…
n
O ülkeyi mutlu…
n
Ve ışık aralanıyor, doğru yolda
n
Bir çocuk doğurdu adı ‘Aşk’…
n
Ayaklarını sallıyor endamla…
n
Lir kuşu gibi…
n
Biliyor her şey birbirine bağlı
n
Çaputu, çaputa bağla
n
Sür atını kırlara…
n
Sabah erken bulmaya kalkmaya söz verip,
n
Uyuyor…
n
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n