Bir efsunla gecede, ay ışığında yalnız
Bir ben, bir de yolunu kaybeden bir yıldız
n
Yüzünü gösteriyor, mutlu gibi dolunay
Dibi yok gökler, öteye doğru, bilinmez uzay
n
Öylesine giderim, eşya benimle gider
Yıldız yalnızlığıma bilmeden eşlik eder
n
Uzaktan gelen sesler ürkütücü, yabancı
Ufukta kıpırdayan gölgeler de yalancı
n
Yolcu yok, yollar karla kaplı gibi duyarsız
Öteler uzak, eşya suskun, dalgın, umarsız
n
Bir kıpırtı hissetsem aniden irkilirim
Gecenin gizemini çok yakından bilirim
n
Gönül dert etme diyor, olmasa da âşina
Bir yıldızla yoldaşsın, değilsin bir başına
n
Dersin; bir ses, bir nefes yahut bir kuş şarkısı
Ya bir canân selâmı ya bir dostun bakışı
n
Uzaklarda ağaçlar ve sıradağlar saf saf
Gecenin bu saati, ne güzel bir fotoğraf
n
Dolunay gecesinde, ay ışığında yalnız
Böylece sürüp gitsin bu gece, bırakınız
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n