Muammer, bir televizyon programında sazıyla türkülerini icra edecekti. Sıra kendisine gelince, ne söyleyeceğini, eski bestelerini anımsayamadı. Sazının teline dokundu ve ilk kez kendisinin de duyacağı dizeler döküldü dudaklarından:
“Bugün benim efkârım var, zârım var
Değme felek, değme telime benim
Gül yüzlü yârim elden aldırdım
Değme felek, değme telime benim”
Bu türkü, Badegül’ünün, aşkının o mavi gözlerinin son pınarlarıydı.
(Tanıtım Bülteninden)
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.