Serzeniş Risalesi
n
Beyhude bir bekleyiş... Aşk koymuşlar adını
Bir avuç gözyaşıymış elde kalan tek mahsul
n
Bir bakışmış meğerse bozan ağız tadını,
n
Kemirirmiş bu sancı yüreği usul usul.
n
Aşk kovarmış sineden mantık denen kadını...
n
Acımadan sürermiş nara gönül atını...
n
Kaçıncı mevsimindir, hangi cemrenin bu his?
n
Ayaklarım kesildi, kanatlandım kuş gibi...
n
Çökünce gerçeklerin üstüne koyu bir sis,
n
Yaşadıklarım geldi gönlüme bir düş gibi.
n
Adını yazdı göğe gönlümden tüten bu is
n
İçime düştü sızın, kalbe saplandı yeis
n
İnşirahım gizlenmiş ıstırabıma, hayret!
n
Hüzünler doğuruyor beklenen muştuları...
n
Her gülüşün ardından sağanaklarda gayret,
n
Karanlıklar boğuyor içimde kuşkuları...
n
Gönlümdeki kuyular benliğim için gurbet.
n
Peşinde taban çalan ruhum, cismime hasret.
n
Bak işte bu şarkı da hüzünle sona erdi,
n
Güneş çekti tülünü gecenin şuh yüzüne.
n
Kırıldı kum saatim, anları hiçe verdi,
n
Tedbir konuldu "bekle, geleceğim" sözüne...
n
Ecelim ümidime "beyhude" mührü vurdu,
n
Son duamda adını söylerken dilim durdu!
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n