Her zamanki gibi çıkmıştım işten.
n
Trafik felç.
n
Onca yol yapılmasına rağmen araçlar gidecek yol bulamıyor.
n
Beklemek yerine yürümeyi tercih eden ben
n
araçların yanından yorgun argın seke seke gidiyorum
n
Birden feryadı bastı kadın: “Yardım edin. Yardım edin nefes alamıyor.”
n
Ağlıyordu.
n
Koluna girdiği kadın ellili yaşlarındaydı ve çırpınıyordu.
n
Merakla bakışan gözler olayı anlamaya çalışıyor
n
Kadın ağlıyor diğer kadın bir iyi olur gibi oluyor sonra tekrar nefes alamıyor.
n
Sonra bütün bunları anlayan kişinin nağrasıyla irkildim: “Her zaman aynı numara”
n
O an o adama öyle kızmıştım ki:
n
“Ne numarası nefes alamıyor.”
n
Toplanan insanlara doğru:
n
“Yalan söylüyor. Sizi kandırıp paranızı çalacak uyanın artık”
n
gibi laflar edince herkes dağıldı.
n
Ben de gittim.
n
Fakat yolda hep o kadının çırpınışı gözümde canlanıyor içim daralıyordu.
n
Yalancıktan olsa çok etkilenmiştim.
n
Daha sonraki zamanlarda iş çıkışı buna benzer olaya rastlamadım.
n
Başka yollar deneniyor olabilirdi.
n
Ta ki bir sene sonra bir iş çıkışı nerden başlayıp nerede bittiği belli olmayan
n
trafik nedeniyle yürüyerek eve gitmeye karar verdiğim güne kadar.
n
Aynı kadınlar yine aynı durumdalardı.
n
Bu sefer aynı kaldırımdaydık.
n
Yürüdüm.
n
Kadın bana seslenerek oğlum yardım et nefes alamıyorum dedi.
n
Bende gülümseyerek başka bir yolu yok mu dedim.
n
Anlık bir tebessüm ile başka tarafa yöneldi ve:
n
“İnsanlar senelerdir bu yolda felçken bundan daha kaymaklı yol olur mu?” dedi
n
Yola devam ettim.
n
Yine aynı hüzün vardı içimde
n
Kahrolmuştum.
n
O kadar yapılan yola rağmen.
n
Benim yolum yol değildi…
n
n
(Tanıtım Bülteninden)
n