Greco’nun bulutları yığılmış odamasüpürüyorum elimin tersiylegüneş yalımları kalıyor yalnızcagökyüzüne bağdaş kurupak tülden yayla dumanını seriyorum yeryüzüne
eğilip, düşen oyuncağını uzatıyorum bir çocuğa ıtırlar, hanımelleri, gelincikler (işte saydırtma bana) birtakım çiçekler dolduruyorum damarlarıma
Promethéus, sen bekliyordun ölümü yeniden doğmak içinbizse her gün yoğuruyoruz kendimizi doğurmak için sevdayı yeniden
sancısı elde, sevda yok ki
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.