“En beni anlatan aynayı meraktaydım: Hiçbir şeye baktığımdaMesela kadın mayolarını yalnızca yalayarakİncinmek günboyu: Alnımda sonsuz ellerleNedeni: Sanıyorum bir çeşit kimsesizlikti
Üremek: Nedense bir hataya benzer kalmış aklımdaNar ayıklamak: Ve taneyi rastgele ezmek zamanlarıLanet etmezdim: Yani... Bilmezdim: Bir minyatür nereye varabilirÜstelemedim: Ama uyumsuzluğu büyüttüm: Bu olabildim”
Arayışı toplumla yüzleşerek büyüten, yalnızlığı yargılarla sağlamlaştıran ve sorguların verilmiş cevaplarından oluşan bir şiir ortaya çıkarıyor Emin Ünlü. Hesaplaşma monologları, zaman zaman bir portre kadar net ve sakınmasız durarak. Kaybından memnun, sıyrılmış ve biraz da nihilist bilgeliğiyle bir devam devam şiiri.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.