Daldığım kök indiğim yaprak sustuğum sebep içinSuyu büyüttüm nergisi açtım kimse değilim
Bir vakitler çok uzun zaman önce evvelden beriHenüz sureti yokken azalan elleriminHenüz gecenin karnına düşmemişkenBelki biraz daha yürürüm diye çıktığım bu dünyaBelki biraz kendimde kaldım belki çok defaAdını unutmuş bir ağrıda eğri durdumBoynumu kâğıda sürdüm uzandım orayaYazdıkça inledim yazdıkça bu azaptır diledimAlnımın atlasında dolaştım belki bir yüzyılGölgeme indim gövdemi seyrettim harcımı döktümDöndüm kendi pergelimle çizdim dilimin çemberiniKumaş verdim mürekkebe suya terziydim
Dedim üzerimde taşıdığım bu ten benim değilDedim değilim kendimin içinde bir kimse
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.