Güneş görmemiş, büyümemiş, inadına açmamış,boynu bükük, kırgın çiçekler gibiydim.Tek evim, küçük siyah valizim.Tek varlığım, kekik kokusu sinmişboğazlı siyah kazağım.İçimden avazım çıktığı kadar bağırmak geliyor. Kime, neye, bilmeden...
Geçmiş çok şey alıp götürsede ruhumdanher seferinde fazlasıyla yenilendim.Kendi içimde kaybolmadım.Kendimi kendi doğrularımla var ettim.O yüzden yıkılmadım.Hiçbir şeye boyun eğmedim, eğilip bükülmedim.Bu tarafımı hep çok sevdim, hem de çok.Ne dalgalar alıp götürebildi sonsuzluğa,ne de rüzgârlar savurabildi,işte burada dimdik hayattayım hâlâ…
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.