Morlaşan caddelerin kaldırım çakılı Ayaklarıyla koşuyor içimdeki yolGölgemin üstünde yürüyen bulutlar, Sana yeltenen rüzgârı dizginlemesemBir uçurumun yükseklik korkusuyum…
Sonsuz bir döngünün doğurganlarıyızYüzümüzden siliyor sofralar utanmayı veBüyüyor kul hakkı düğümleyen gırtlak,Yaşam, ölümü mayalarken en ücra yerimizdeMorun kirlenmeyen yüzü akıyor içimize…
Gidiyorum,Ahşap evlerin çatık kaşlı coğrafyasınıKüçümsüyor betona gülümseyen toprakŞimdi, hangi sevdaya gönül düşürsekGöze doğru büyütüyor kanlı mendilini…
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.